نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه
پژوهشگران
گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
خلاصه پیشنهاده
اعتیاد بهعنوان یکی از چالشهای عمده سلامت عمومی، پیامدهای گستردهای بر ابعاد جسمی، روانی و اجتماعی، بهویژه در زنان دارد. اگرچه فرایند ترک مصرف مواد به بهبود جسمانی منجر میشود، اما آسیبهای روانشناختی نظیر اختلال در تنظیم هیجانی، کاهش بهزیستی روانی و احساس طرد اجتماعی همچنان پایدار میمانند و زمینه بازگشت به مصرف را افزایش میدهند. در این میان، رویکرد رواندرمانی مثبت با تأکید بر توانمندیهای منش، بهعنوان یکی از جدیدترین و اثربخشترین رویکردهای سلامت روان، میتواند در بازسازی هیجانی و ارتقای کیفیت زندگی افراد بهبودیافته نقش بسزایی ایفا کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبت مبتنی بر ارتقای توانمندیهای منش بر بهزیستی روانی، تنظیم هیجانی و احساس طرد اجتماعی در زنان بهبودیافته از اختلال سوءمصرف مواد طراحی شده است. این مطالعه از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زنان بهبودیافته شهر کرمان است که نمونهای از آنان بهصورت هدفمند انتخاب و سپس بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده میشوند. مداخله شامل جلسات گروهی رواندرمانی مثبت با محوریت تقویت توانمندیهای منش است. انتظار میرود اجرای این مداخله منجر به افزایش بهزیستی روانی و تنظیم هیجانی و کاهش احساس طرد اجتماعی در گروه آزمایش گردد. نتایج این پژوهش میتواند مبنایی علمی برای بهکارگیری درمانهای توانمندمحور در برنامههای بازتوانی روانی زنان بهبودیافته از اعتیاد در ایران فراهم آورد.
)