نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه

پژوهشگران

• فائزه پیازچیان لنگرودی ¹
• حسین یحیی زاده پیرسرائی ²
• الهام محمدی ²

¹ دانشجوی مددکاری اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی

² هیئت علمی گروه مددکاری اجتماعی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران. ایران

خلاصه پیشنهاده

با توجه به دستیابی انسان‌ها به رمز و راز سلامتی و بهداشت، شانس افزایش طول عمر آدمیان فراهم شده است. پیش بینی می شود جمعیت افراد سالخورده 60 ساله و بالاتر جهان از 900 میلیون نفر (12%) در سال 2015 به 2 میلیارد (22%) تا سال 2050 افزایش یابد(WHO,2018)..

با افزایش تعداد سالمندان احتمال رشد سالمند آزاری نیز وجود دارد.رها کردن سالمند در بیمارستان یکی از مصادیق سالمندآزاری بوده و چنین سالمندانی در گروه هدف مددکاران اجتماعی مراکز درمانی قرار می گیرند. اگرچه شاید تعداد آمار رهاشدگی سالمندان نسبت به سایر انواع سوء رفتارها کمتر گزارش‌شده باشد، اما پس از تجربه یک‌عمرزندگی در کنار خویشاوندان و فعالیت‌های اجتماعی به‌عنوان یک انسان می‌تواند بیش از سایر انواع سوء رفتارها، امنیت روانی سالمند و جامعه را به مخاطره انداخته و موجب تحقیر سالمند شود. بنابراین طراحی مدل مداخله برای ساماندهی سالمندان رها شده مددکاران اجتماعی مراکزدرمانی را در مدیریت این پدیده در سطح بیمارستان یاری خواهد نمود. برای تحقق این امر برداشتن چهار گام ضروری بنظر می رسد؛ بررسی پژوهش های مربوط به مداخله در حوزه سالمندان رها شده، شناخت درک ذهنی سالمندان از تجربه رها شدگی خود در بیمارستان به عنوان یکی از ابعاد سالمندآزاری، شناخت علل رها سازی ازسوی خانواده ها و شناخت تجربه های خبرگان حوزه سالمندی از نحوه ساماندهی سالمندان رها شده که سرانجام امکان طراحی یک مدل مداخله را فراهم آورد. لذا این پرسش مطرح می شود که مددکاران اجتماعی چه مدل مداخله ای برای ساماندهی سالمندان رها شده در بیمارستان می توانند طراحی کنند؟