نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه

پژوهشگر

• میلاد دستوریان جمنانی

دانشگاه علامه طباطبایی/ دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی

خلاصه پیشنهاده

اختلال هماهنگی رشدی یکی از شایع‌ترین اختلالات عصب-رشدی دوران کودکی است که حدود ۵ تا ۶ درصد کودکان را تحت‌تأثیر قرار داده و با ضعف مهارت‌های حرکتی، کاهش مشارکت اجتماعی و افت تحصیلی همراه است. این کودکان به دلیل ناکامی‌های مکرر در فعالیت‌های روزمره، اغلب دچار اضطراب، افسردگی و کاهش اعتمادبه‌نفس می‌شوند و در عین حال کم‌تحرکی آن‌ها خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-متابولیک را افزایش می‌دهد. در سال‌های اخیر، مداخلات ورزشی ساختاریافته به‌عنوان رویکردی مؤثر برای بهبود توانایی‌های حرکتی و ارتقاء کیفیت زندگی این کودکان مطرح است؛ با وجود این، شواهد کافی درباره اثربخشی نسبی ورزش‌های مختلف وجود ندارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثر تمرین مهارت‌های بنیادی در قالب دو ورزش منتخب ــ بسکتبال و ووشو بر تبحر حرکتی پسران ۶ تا ۷ ساله دارای DCD طراحی شده است. این مطالعه کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون است. بدین منظور 45 کودک مبتلا به DCD پس از غربالگری با آزمون MABC-2 به سه گروه تقسیم می‌شوند. گروه‌های مداخله طی ۸ هفته، سه جلسه ۶۰ دقیقه‌ای در هر هفته تمرین خواهند داشت و گروه کنترل بدون مداخله باقی می‌ماند. سنجش عملکرد حرکتی با MABC-2 در سه مهارت‌ درشت، ظریف و تعادل انجام خواهد شد. انتظار می‌رود بسکتبال با تأکید بر هماهنگی چشم و دست و چابکی، و ووشو با تمرکز بر تعادل ایستا و کنترل بدنی، بهبود معناداری در تبحر حرکتی ایجاد کنند. نتایج این پژوهش می‌تواند شواهد علمی و کاربردی ارزشمندی برای متخصصان، والدین و مربیان در انتخاب مداخلات مؤثر برای کودکان DCD فراهم آورد