نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه

پژوهشگر

• انصار فیضی

دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه علامه طباطبائی

خلاصه پیشنهاده

در سال‌های اخیر، رویکردهای تمرینی در فوتبال دستخوش تغییرات چشمگیری شده است. یکی از مهم‌ترین این رویکردها، استفاده از بازی‌های کوچک‌مقیاس به‌عنوان ابزاری برای توسعه‌ی هم‌زمان توانایی‌های تاکتیکی و فیزیولوژیکی بازیکنان است. این بازی‌ها، که در قالب تمرینات محدودتر و هدفمندتر نسبت به شرایط مسابقه واقعی طراحی می‌شوند، شرایط تصمیم‌گیری، فشار روانی، و تعامل تیمی را برای بازیکن شبیه‌سازی می‌کنند و امکان تمرین در محیطی کنترل‌شده و پربازده را فراهم می‌آورند(تاماکوس و همکاران ، 2023).یکی از شاخه‌های تخصصی‌تر در این نوع تمرینات، بازی‌های کوچک‌مقیاس یک‌طرفه است که ساختار آن به‌گونه‌ای طراحی می‌شود تا تمرکز تمرین بر یک جنبه خاص از بازی مانند حمله یا دفاع باشد. این نوع تمرینات نه‌تنها سبب بهبود توانایی‌های تاکتیکی نظیر جای‌گیری، فشار و پوشش فضایی می‌شوند، بلکه در ارتقای ظرفیت استقامتی، توان انفجاری و سرعت تصمیم‌گیری بازیکنان نیز مؤثرند(موجزنویچ و همکاران ، 2024).

علاوه بر این، پژوهش‌ها نشان داده‌اند که بازی‌های یک‌طرفه در ترکیب با تمرینات تناوبی شدید HIIT))، تأثیر مثبت بر پارامترهای قلبی‌تنفسی و نیز شاخص‌های عملکردی مانند دویدن‌های سرعتی متناوب و استقامت درون‌فصلی دارند (ریانسویی و همکاران ، 2024). استفاده از بازی‌های کوچک مقیاس در تمرینات فوتبال به دلیل توانایی بالا در ایجاد هماهنگی بین مهارت‌های فنی، تاکتیکی و جسمانی بازیکنان، مورد توجه ویژه قرار گرفته است. این بازی‌ها باعث بهبود ویژگی‌های فیزیکی همچون استقامت و همچنین افزایش توانایی‌های تاکتیکی بازیکنان می‌شوند(گابت و مالوی ، 2008) .