نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه
پژوهشگران
دانشگاه علامه طباطبایی تهران
خلاصه پیشنهاده
امروزه افرادی که از مشکلات روانی رنج برده و دست به خودکشی می زنند رو به افزایش است. یکی از پیش بینی کننده های اصلی و اثرگذار بر افکار خودکشی، ناامیدی می باشد. ناامیدی همچنین با افزایش آشفتگی روانشناختی ارتباط داشته و ارتقاء امید می تواند نقش مهمی در کاهش آن داشته باشد. همچنین باید گفت که بین احساس ناامیدی و کیفیت زندگی رابطه منفی وجود دارد و ناامیدی منجر به کیفیت پایین زندگی می گردد. تحقیقات نشان می دهند که ناامیدی تغییر پذیر بوده و می توان شدت آن را کاهش داد. دستورالعمل های بین المللی استفاده از درمان شناختی- رفتاری را به عنوان یک مداخله موثر توصیه می کنند که می تواند منجر به بهبود ناامیدی گردد. با این حال، بسیاری از تکنیک های CBT غیرمستقیم بوده و مبتنی بر یک درک جامع از ناامیدی نمی باشند. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش ها مبنی بر اثربخشی پایین روان درمانی های موجود در حوزه ناامیدی، اثربخشی پایین درمان های حیطه خودکشی، لزوم توجه به مفهوم کیفیت زندگی و راه های ارتقاء آن، گسترش مداخلات تخصصی مرتبط با پریشانی روانشناختی و نیاز به توسعه و تدوین درمان های نوآورانه با توجه به فرهنگ، پژوهش حاضر با در نظر گرفتن این عوامل، در مسیر شناسایی یک شیوه درمانی برای مقابله با ناامیدی و متعاقب آن کاهش افکار خودکشی و بهبود آشفتگی روانشناختی و کیفیت زندگی گام بر می دارد.
)