نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه
پژوهشگران
گروه سنجش و اندازه گیری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
خلاصه پیشنهاده
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
احساس تنهایی حالتی ناخوشایند است که از شکاف بین روابط اجتماعی مطلوب و واقعی فرد ناشی می‌شود. این پدیده، که در فرهنگ‌ها و سنین مختلف شایع است، با مشکلات سلامت روان (افسردگی، اضطراب) و جسمی (بیماری‌های مزمن) مرتبط است. تنهایی به‌عنوان تجربه‌ای ذهنی، معمولاً با ابزارهای خودگزارشی سنجیده می‌شود. مقیاس دیتوماسو تنهایی را چندبعدی (اجتماعی و عاطفی) در نظر می‌گیرد، اما در ایران، اعتباریابی آن با روش‌های نوین روان‌سنجی مانند نظریه سؤال‌پاسخ و تحلیل شبکه انجام نشده است. این روش‌ها، برخلاف نظریه کلاسیک آزمون، اطلاعات دقیق‌تری درباره عملکرد سؤالات و ساختار سازه ارائه می‌دهند. نظریه سؤال‌پاسخ رابطه صفت پنهان و پاسخ‌ها را مدل‌سازی می‌کند، و تحلیل شبکه با مصورسازی روابط بین سؤالات، سؤالات کلیدی را شناسایی می‌کند.
هدف کلی این مطالعه، بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس تنهایی با استفاده از نظریه سؤال‌پاسخ و تحلیل شبکه است.
با توجه به افزایش شیوع تنهایی و تأثیرات منفی آن، بهبود ابزارهای سنجش با روش‌های پیشرفته ضروری است. این پژوهش با ارائه اطلاعات دقیق‌تر، به طراحی مداخلات مؤثرتر و بهبود کیفیت زندگی افراد کمک می‌کند.
روش پژوهش: این مطالعه مقطعی و روان‌سنجی است. داده‌ها از طریق پرسشنامه آنلاین از حداقل ۳۵۰ دانشجوی 18 تا 35 سال دانشگاه‌های تهران جمع‌آوری می‌شود. نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس و داوطلبانه است. ابزار پژوهش، نسخه کوتاه مقیاس تنهایی دیتوماسو (14 سؤال، لیکرت 5 درجه‌ای) است که روایی و پایایی مناسبی دارد. تحلیل داده‌ها با نظریه سؤال‌پاسخ و تحلیل شبکه انجام می‌شود
ملاحظات اخلاقی شامل اخذ کد اخلاق، رضایت آگاهانه، و حفظ محرمانگی داده‌هاست.
)