نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه
پژوهشگران
دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
خلاصه پیشنهاده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مواجهه‌ای مبتنی بر شبیه‌ساز رانندگی بر کاهش هراس رانندگی و تغییر در الگوهای سوگیری توجه در رانندگان زن شهر تهران انجام می‌شود. هراس رانندگی یکی از انواع هراس‌های خاص است که می‌تواند منجر به محدودیت‌های جدی در زندگی روزمره، کاهش استقلال فردی و افت کیفیت زندگی شود. روش‌های درمانی رایج مانند مواجهه‌درمانی و درمان شناختی-رفتاری در برخی موارد اثربخش بوده‌اند، اما چالش‌هایی مانند عدم پذیرش درمان و دشواری اجرای مواجهه واقعی دارند. در این پژوهش، از روش مواجهه‌ای مبتنی بر شبیه‌ساز رانندگی به‌عنوان جایگزینی ایمن و کنترل‌شده برای مواجهه واقعی استفاده می‌شود. این مطالعه به شیوه نیمه‌آزمایشی و با طرح تک‌موردی با تکرار ABA انجام خواهد شد. نمونه پژوهش شامل پنج زن ۲۰ تا ۴۰ ساله است که به دلیل هراس از رانندگی اجتناب می‌کنند. مداخله شامل هشت جلسه مواجهه تدریجی با استفاده از شبیه‌ساز رانندگی خواهد بود. برای سنجش میزان هراس رانندگی از پرسشنامه شناخت‌های رانندگی و برای ارزیابی سوگیری توجه از آزمون استروپ هیجانی استفاده می‌شود. نتایج حاصل از این پژوهش می‌تواند به بهبود روش‌های درمانی موجود، درک بهتر نقش فرایندهای شناختی مانند سوگیری توجه در اضطراب رانندگی و توسعه راهکارهای درمانی مبتنی بر فناوری کمک کند.
)