نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه

پژوهشگر

• صابر اسکندری

ندارم

خلاصه پیشنهاده

بسکتبال یک ورزش تیمی محبوب در سراسر دنیاست که سیستم تولید انرژی آن شامل بی‌هوازی و هوازی است (بهاردواج او کاتهیت، ۲۰۲۱). همانند سایر ورزش‌های تیمی، در بسکتبال نیز بهبود عملکرد بازیکن باید به صورت جامع (شامل آمادگی جسمانی ورزشکار و توانایی تکنیکی) مورد‌ توجه قرار‌گیرد (مانچا تریگوئرو و همکاران، 2021). سرعت یکی از عوامل آمادگی جسمانی تعیین‌کننده در بازی‌های توپی و مخصوصا بسکتبال است (نامراتا سوربی 2023). یکی‌دیگر از عوامل مهم آمادگی جسمانی در بسکتبال چابکی است. چابکی امکان عملکرد بهینه در حرکات حیاتی بسکتبال مانند مانور‌های دفاعی را فراهم می‌سازد (سوگیاما 2021). یکی‌دیگر ازعوامل تاثیرگذار در بهبود عملکرد فیزیکی و فنی بسکتبالیت ها توان بی‌هوازی است (میفتری، 2021) . به طور‌خاص، سطح قابل‌قبولی از قدرت انفجاری اندام تحتانی برای انجام پرش‌های موثر در طول بازی باید وجود‌داشته باشد (کاستاگنا و همکاران، 2009). یکی از روش‌های تمرینی که طیف کاملی از شدت تمرین از کم تا بالا را پوشش می‌دهد تمرینات SAQ می‌باشد(خلیل، 2022) . یکی دیگر از انواع روش‌های تمرینی که با هدف بهبود مهارت‌های ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان یادگیری هدفمند توصیف می‌شود تمرین فانکشنال است (بشیر و همکاران، 2022). با توجه به اینکه تحقیقات محدودی در زمینه تمرینات SAQ و مقایسه آن با تمرینات دیگر در بسکتبال بر روی نوجوانان انجام شده است هدف ما از انجام این مطالعه بررسی مقایسه دو نوع تمرین SAQ و فانکشنال است و اینکه آیا اختلافی بین تاثیر تمرینات SAQ و فانکشنال بر برخی از فاکتور های آمادگی جسمانی و مهارتی بسکتبال در نوجوانان وجود دارد؟