نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه
پژوهشگر
ندارم
خلاصه پیشنهاده
انسان در طول زندگی، از ابتدای تولد، نوباوگی و تا انتهای آن، سالمندی و پیری را به‌عنوان دوره‌های مهم رشدی خود تجربه می‌کند. سالمندی، سالخوردگی، کهنسالی و پیری واژه‌هایی هستند که برای آخرین دوره از زندگی انسان به کار می‌رود(معتمدی، 1402). سالمندی یکی از دوره‌های مهم رشدی انسان به‌حساب می‌آید که امروزه باتوجه‌به افزایش خدمات بهداشت و سلامت، افزایش امید به زندگی و ارتقای کیفیت آن، افراد بیشتری نسبت به گذشته، این دوره را تجربه می‌کنند (هاشملو و همکاران، 2013).
انسان با گذر از سن 60 سالگی و به تعبیر سازمان بهداشت جهانی 65 سالگی، سالمند تلقی می‌شد(معتمدی، 1402). پیش‌بینی‌شده است که تا سال 2025 جمعیت سالمندان جهان به بیش از یک میلیارد و دویست نفر برسد که نشان از افزایش تصاعدی این جمعیت در بازه ۲۵ساله دارد (پورعبدول و همکاران، 2015). از آن جهت که پدیده سالمندی محدود به یک جغرافیای خاص نیست، کشور ایران نیز با پدیده سالمندی جمعیت روبه‌رو است و بر اساس تحقیقات انجام شده، در سال 1410 شاهد افزایش قابل توجه جمعیت سالمندان در ایران می‌باشیم (محمودی و همکاران، 2020).
ایران از جمله کشورهای در حال توسعه‌ای است که در خاورمیانه، پس از امارات و بحرین، جایگاه سوم در رشد جمعیت سالمند را از آن خود کرده است (باسخا و همکاران، 2015). این پدیده چالش‌ها و فرصت‌های منحصر به فردی را برای پژوهشگران، جوامع و سیستم‌های مراقبت بهداشتی ایجاد کرده است.
)