نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه
پژوهشگر
وزارت آموزش و پرورش
خلاصه پیشنهاده
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
نوجوانی، به واسطة تغییرات سریع جسمانی، اجتماعی، فرهنگی و روان‌شناختی یکی از بحرانی‌ترین دوران تحولی انسان‌هاست(ما، هان، باترهام، کالیر، 2016).
دوران نوجوانی به عنوان مرحله انتقال از کودکی به بزرگسالی، دوره آمادگی و کسب مهارت برای زندگی در بزرگسالی تعریف می‌شود. لذا نوجوانان در مقایسه با دیگر گروه‌های سنی از نظر جسمانی، شناختی و هیجانی متفاوت اند (گرابر و بروکس، 1996).
ناتوانی نوجوانان در یافتن راه حل مناسب برای مسائل و مشکلات و فقدان راهبردهای سازگارانه برای کنار آمدن با عوامل و موقعیت‌های تنش‌زا، اختلافات خانوادگی مکرر و طرد یا شکست در این دوره نیز به عنوان عوامل موثر در گرایش و اقدام به خودکشی آن‌ها در آینده شناسایی شده‌اند (کاپلان و سادوک، 2015؛ مترجم رضاعی، 1394).
طبق تعریف مرکز مطالعات انستیتوی ملی بهداشت آمریکا، خودکشی تلاش آگاهانه فرد به منظور از بین بردن خویشتن و پایان بخشیدن به زندگی شخصی است که ممکن است این تلاش منجر به اقدام به خودکشی فرد شود (بکر، ورنکی، هلدوی و لیوبه ، 2018).
نتایج پژوهش کورتین و هیرون (2019) نشان داد که خودکشی دومین عامل مرگ و میر در بین جوانان و دانشجویان است؛ به طوری که سالیانه حدود 1100 دانشجو در آمریکا دست به خودکشی می‌زنند (آریا و همکاران، 2009؛ برمن، 2009؛ ما، باترهام، کلیر و هان، 2016)
از آن‌جایی که دوره نوجوانی در آینده شخصی-اجتماعی هر فرد بسیار تاثیرگذار و مهم است، از همین رو بررسی زیست فرد خودکشی‌کننده در این دوره می‌تواند در تبیین این پدیده حائز اهمیت فراوان باشد.
)