نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه

پژوهشگر

• مجتبی فرجی

هیچ وابستگی ندارم

خلاصه پیشنهاده

با توجه به ماهیت رشته فوتبال میتوان گفت که بازیکنان این رشته نسبت به رشته های دیگر در معرض برخورد و آسیب بیشتری قرار دارند. که در پی هرگونه آسیب یک ممنوعیت فعالیتی رقم میخورد. به دلیل تعامل پویای مفاصل با یکدیگر، نرخ آسیب اندام تحتانی نسبت به اندام فوقانی در این ورزش بیشتر است که بیشترین سهم مربوط به مچ پا است .



اسپرین های مچ پا در شرایط مختلف بیشترین سهم را در آسیب های مچ پا به خود اختصاص می دهدکه سهم لیگامنت ATFL بیشتر از سایر لیگامنت هاست . با توجه به ماهیت مفصل مچ پا که پس از یکبار پیچ خوردگی مستعد آسیب بعدی است ورزشکار را در معرض بی ثباتی مزمن مچ پا قرار می دهد.



سیستم حس عمقی یک جزء حسی حیاتی برای کنترل وضعیتی است .با توجه به شفاف سازی داده های اپیدمیولوژیک گذشته می توان گفت که ناپایداری مزمن مچ پا میتواند به صورت سیستماتیک بر روی دیگر مفاصل تاثیر بگذارد. یکی از روشها و تکنیکهایی که به بهبود سیستم حس عمقی و حس وضعیت فعال و غیر فعال افراد میتواند کمک کند تمرینات عصبی - عضلانی واکنشی است



با توجه به وجود شکاف تحقیق در رابطه با اثر تمرینات عصبی- عضلانی واکنشی بر حس عمقی و قدرت در بازیکنان فوتبال، محقق به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا تمرینات عصبی- عضلانی واکنشی بر حس عمقی مفاصل اندام تحتانی و قدرت در بازیکنان فوتبالی که دچار ناپایداری مچ پا شده اند تاثیر دارد یا خیر ؟