نوع پژوهش : طرح پژوهشی/ رساله / پایان نامه
پژوهشگر
دانشگاه علامه طباطبایی
خلاصه پیشنهاده
مقدمه؛طبق گزارشات تحقیقات، در افراد نابینا در مقایسه با بینایان مصرف انرژی از فعالیت های ساده مثل راه رفتن هم بیشتر است . می توان گفت که کاهش بازده مکانیکی توآم با سطح پایین آمادگی جسمانی، موجب افزایش خستگی در آن ها می شود.
با توجه به این که تا کنون تحقیقاتی در زمینه ی اثر خستگی بر نابینایان صورت نگرفته است و همچنین مقایسه برخی از فاکتورهای ضروری آمادگی جسمانی مانند تعادل و قدرت و نیز عملکرد اندام تحتانی و دامنه حرکتی آن حین پرش و فرود بین دو گروه نابینای مادرزادی و اکتسابی انجام نشده است,به اهمیت این پژوهش می افزاید.
روش تحقیق؛پژوهش حاضر آیندهنگر و نیمهتجربی است. بدین منظور، 10 دانش اموز نابینای مطلق مادرزادی و 10 دانش اموز نابینای مطلق اکتسابی در یکی از مدارس درسال 1403 انتخاب می شود. برای اجرای دستورالعمل خستگی،
آزمودنیها حرکت نشستوبرخاست را درحالیکه دستها روی سینه قرار گرفت، از روی صندلی انجام می دهند. در جلسۀ
اول، افراد آزمونها را در شرایط عادی و بدون خستگی انجام می دهند و در جلسۀ دوم که 48ساعت بعد برگزار میشود،
آزمودنیها دستورالعمل خستگی را اجرا میکنند و پس از آن، آزمونهای تعادل (رومبرگ و شارپندرومبرگ)، عملکرد حرکتی (TUGو FRT)و قدرت اندام تحتانی (با دینامومتر دستیHHD) و سنجش دامنه حرکتی اندام تحتانی را انجام میدهند. پرسشنامۀ پرسشنامه بورگ برای اطلاع از میزان شدت خسگی برای هر دو گروه استفاده میشود. پس از جمعآوری دادهها، از آمار توصیفی و تحلیلی(آزمونهای تی مستقل و وابسته) با نرمافزار SPSS vol.24استفاده میگردد.
)